Masalah penderaan kanak-kanak adalah satu isu yang sangat serius kebelakangan ini. Tindakan penderaan ini seolah-oalah tidak mempunyai noktahnya selagi tiada inisiatif magi menghalang dan mencegah perkara ini berlaku.
Keganasan terhadap kanak-kanak mengikut definisi termasuklah keganasan fizikal, keganasan psikologikal, diskriminasi, terbiar dan juga penganiayaan. Ia juga merangkumi penderaan di dalam bentuk fizikal, perkataan dan seksual di rumah kepada hukuman yang memalukan dan penindasan di sekolah, termasuklah penderaan dan juga penyisihan dalam institusi sehinggalah pergaduhan sesama kumpulan di jalanan di mana kanak-kanak bermain atau bekerja.
Ada di antara mereka yang merasakan punca utama kes-kes penderaan yang berlaku di negara ini adalah disebabkan taraf sosio ekonomi yang rendah oleh keluarga tersebut. Ada juga yang merasakan bahawa sikap ibubapa yang pemabuk dan tidak bertanggungjawab sebagai punca utama kepada masalah tersebut.
Sebab-sebab lain yang dirasakan sebagai penyebab kepada masalah tersebut ialah tidak mempunyai pendidikan, tidak mempunyai pekerjaan, dan keluarga yang berpecah belah. perbezaan di antara ahli profesional juga wujud mengenai cara untuk menyelesaikan masalah. Ada yang mencadangkan agar tindakan undang-undang diambil ke atas mereka yang mendera. Ada pula yang mencadangkan supaya diadakan kelas-kelas kaunseling dan sebagainya. Walau apapun pandangan yang dikemukakan, isu yang penting kepada masyarakat ialah masalah sosial merupakan agenda yang perlu diberikan perhatian yang serius.
Sejak kebelakangan ini, kita dapat mendengar dan melihat tentang berlakunya penderaan kanak-kanak yang boleh dikatakan menyentuh hati. Diantaranya kes Nurin Jazimin yang di didera, perkosa dan dibunuh. Kes seperti ini kadangkala menyakitkan hati kita. Kita tidak dapat menyangka, manusia boleh bersifat melebihi sifat binatang. Tingkahlaku devian ini bercirikan kelakuan ganas terhadap golongan yang kurang berkuasa dalam masyarakat manusia iaitu kanak-kanak. Kisah kekejaman yang dilakukan terhadap kanak-kanak sering dipaparkan di media massa sama ada media elektronik atau media cetak. Apabila sesuatu berita penganiayaan itu dipaparkan, perasaan masyarakat akan terusik lalu mengutuk perbuatan tidak berperikemanusiaan itu. Reaksi seumpama ini memang lumrah. Setiap kali kes penganiayaan dipaparkan di surat khabar, setiap kali itu juga masyarakat akan bangun meminta orang yang tidak bertanggungjawab ke muka pengadilan.
Masyarakat rata-rata mengklasifikasikan bahawa perlakuan penderaan terhadap kanak-kanak ini tidak boleh diterima. Kita sendiri telah sedia maklum bahawa anak seperti kain putih, ibu bapalah yang bakal mencorakkannya untuk menjadikan manusia putih bersih atau hitam legam.
Tetapi wujud juga situasi dimana ibu bapa sendiri yang mendera anak mereka. Jika kita lihat Ibu kucing bersama anaknya, pernahkah kita Nampak ibu kucing itu mendera atau memukul anaknya? Jawapannya adalah tidak pernah. Maka oleh kerana itulah Ibu bapa yang mendera anak mereka boleh digelar melebihi sifat binatang. Mereka seolah-olah tidak mempunyai perasaan terhadap anak mereka.
Ibu bapa seharusnya tahu atau mengambil berat tentang Undang-undang Kanak-kanak Malaysia.Undang-undang ini menyatakan bahawa kanak-kanak harus dihormati sebagai seorang insan.Mereka perlu diberi perhatian sebagai sebahagian daripada anggota masyarakat.Kanak-kanak juga perlu dididik dalam persekitaran yang baik.Sekiranya ada ibu bapa yang mendera atau menyeksa anak-anak,maka mereka ialah orang yang tidak memahami Undang-Undang Kanak-Kanak Malaysia dan patut menerima hukuman yang setimpal
“Menurut Konvensyen Hak Asasi Kanak-Kanak, keganasan terhadap kanak-kanak dalam apa jua bentuk adalah merupakan pencabulan terhadap hak-hak asasi mereka. Keganasan terhadap kanak-kanak tidak boleh dipertahankan sebagai sebab-sebab untuk mendisiplin ataupun sebagai suatu budaya tradisi. Adalah sia-sia dan tidak bermanfaat untuk memalukan kanak-kanak. Terdapat pelbagai cara lain untuk mendisiplinkan kanak-kanak dengan lebih berkesan yang tidak menggunakan keganasan apabila mengajar kanak-kanak tentang keluarga dan juga apa yang diharapkan di dalam kelakuan mereka,”
Oleh yang demikian, sama-sama lah kita menyedari hakikat bahawa, kanak-kanak adalah kesinambungan kehidupan kita. Janganlah kanak-kanak diperlakukan seperti bahan mainan yang tidak berguna. Didik lah anak-anak kita agar menjadi orang berguna kelak.
Sila Komen Berkenaan Tajuk Ini, Komen Anda Berguna Buat Kami Sebagai Satu Wadah Pembuka Minda, Terima Kasih